بس کنید خانم ها و آقایان هنرمند!

در حاشیه رویه عجیب شبکه نسیم برای خنداندن «ما»

خشت اول شبکه نسیم کج گذاشته شده و اگر مسولان تلویزیون دیر بجنبند دیگر کاری از دست شان بر نمی آید. کم کم عمر افتتاح رسمی این شبکه به چهل روز می رسد اما در این مدت نشانی از نشاط و سرگرمی در آن دیده نمی شود و متاسفانه توهین به شعور مخاطب جای آن را گرفته.شما هم اگر گاه گداری مسیرتان به نسیم افتاده متوجه شده اید که این شبکه فقط چند برنامه تولیدی دارد (حدود سه ساعت) و مابقی تکرار است و تکرار. اگر برنامه ها قابل تامل بودند می شد تکرار چندین باره آن ها در طول شبانه روز را به خاطر نوپا بودن شبکه توجیه کرد اما متاسفانه تمامی شان فاقد کیفیت هستند و همان یک بار هم مخاطب را دلزده می کنند.

آقای رشیدپور چرا ساختی؟

«عینک آفتابی» برنامه ای است که ساعت 22 هر شب به مدت نیم ساعت با اجرا،تهیه کنندگی،نویسندگی و کارگردانی رضا رشید پور روی آنتن می رود. رشیدپور با سری برنامه های شیشه ای اش توانست نظر خیلی ها را به سمت خود جلب کند. او با تکیه بر عنصر جذابیت ، چهره های مطرح سینما را به برنامه اش آورد و تلاش کرد تاک شو های متفاوتی تحویل مخاطبان بدهد،در نهایت با همه انتقادهایی که متوجه اش بود نمره قبولی گرفت. بر اساس همین پشتوانه بود که«عینک آفتابی» وسوسه برانگیزترین برنامه شبکه نسیم برای تماشا لقب گرفت. رشیدپور در قامت مرد همه فن حریف (نویسنده،کارگردان،بازیگر،مجری،تهیه کننده) وارد گود شد تا این گونه استعدادش را محک بزند. طبعا پخش چند قسمت اول معیار خوبی برای سنجش عیار «عینک آفتابی» نبود اما دو رقمی شدن تعداد برنامه نشان داد رشیدپور این بار وارد مسیر اشتباهی شده و ظاهرا قصد بازگشت از طریق دوربرگردان را هم ندارد!

 «عینک آفتابی» فاقد هر گونه نوآوری است؛ لحن و شیوه اجرای رشیدپور کپی برداری ناشیانه ای از اجرای مهران مدیری است، آیتم ها همه تقلید «ساعت خوش» است. متن ها همه ابتدایی اند و بر اساس کلیشه های دستمالی شده نوشته می شوند. بازیگران غالبا استعداد کار کمدی ندارند و خوش خیالی است تصور کنیم از دل آن نسل طلایی «ساعت خوش» بیرون می آید. ضمن آن که «عینک آفتابی» تصور می کند مردم در دهه شصت مانده اند که کپی «ساعت خوش» آن ها را سر کیف بیاورد. همین الان «شوخی کردم» مهران مدیری را به زور می بینند ؛ چه برسد که بخواهند با کلیشه های «عینک آفتابی» ریسه بروند.

از همه بدتر دست کم گرفتن شعور مخاطب است؛چه کسی به این جوک های بی مزه که فوق العاده بی مزه تعریف می شوند، می خندد؟ «یه مرده می خوره به نرده بر می گرده» آقای رشیدپور تاریخ اختراع این جوک را می دانید؟ مخاطب شما در حد این جوک ها است؟

«فریبا هستم ، کاملا هستم ، خوشحال هستم ، ....» خودتان به این آیتم می خندید؟ نگارنده خوب می داند جنس شما از قماش سازندگان کمدی های موسوم به سخیف نیست، پس لطفا بی خیال شوید یا فکری اساسی به حال برنامه تان کنید. شعورمخاطب به کنار،مراقب محبوبیت خودتان باشید شاید فرصت عرض اندام به این خوبی دیگر برای تان فراهم نشود.

خانم بختیاری شما چرا؟

بهنوش بختیاری بازیگر محبوبی است. بخشی از محبوبیتش حاصل سریال های پرطرفداری مثل «خانه به دوش» و «شب های برره» است و بخشی به خاطر مرام مردمی اش. دایره بازی های کارنامه او آثار کمدی است ؛ اشکالی هم ندارد. او برای وسعت این دایره در برابر پیشنهاد اجرا نتوانست مقاومت کند و با برنامه «آبرنگ» به نسیم آمد. قسمت زیادی از برنامه نگذشته و تا 52 قسمت فاصله زیاد است منتهی برای قضاوت، همین چند برنامه کافی است. او جلوی دوربین می نشیند و با تلفیق واقعیت و تخیل از خاطرات با مزه زندگی اش می گوید و گاهی جوک تعریف می کند. گاهی هم میکروفن به دست وارد شهر می شود و از شهروندان محترم تقاضا می کند جوک تعریف کنند. این برنامه جوک محور هم دقیقا شعور مخاطب را هدف قرار داده ؛ جوک های تکراری و بی مزه با روایت غیر جذاب سر کار خانم بختیاری. تلاش های این بازیگر محترم برای شاد کردن مردم متاسفانه (و البته ناخواسته ) به سمت لودگی می رود. کاش او زودتر متوجه این موضوع شود و بداند ادامه این رویه خودزنی تمام عیار است که حاصلی جز از دست دادن اعتبار حرفه ای اش ندارد.

راستی شما به خاطرات سرکار خانم بختیاری می خندید؟ مثلا این که در پارک شهر یک نفر را با برادرش اشتباه گرفته و محض مزاح پس گردنی به او نواخته اما خیلی زود متوجه می شود که آین آقا برادرش نیست و ... جوک معروف «تفاوت همسر با بز »خنده دار است؟

هاونگ ، ورود ممنون و بی حرمتی به حریم خصوصی

دو برنامه دیگر یعنی «هاونگ» و «ورود ممنون» هم افزوده ای نسبت به «عینک آفتابی» و «آبرنگ» ندارند. محور اصلی آن ها نیز جوک است به همراه مشتی کلیپ و عکس. حالا برچه اساسی فیلم های منتشر شده در اینترنت در رسانه ملی و برنامه «هاونگ»پخش می شود باید خودشان پاسخگو باشند. شما حاضرید فیلم خصوصی تان بدون اجازه روی آنتن برود؟ باور کنید این اتفاق رخ داده و بعد هم آقای مجری در قامت مصلح اجتماعی مثلا به آن بنده خدا که از آمپول می ترسد، پندهایی می دهد.

نسیم تا کی دوام می آورد؟

این سوالی است که شاید بهتر بود این گونه طرح می شد: نسیم کی موفق می شود؟ مسلما با رویه پیش رو مردم فرهیخته ما ترجیح می دهند با نشاط و سرگرم نباشند. ضمن آن که تعداد جوک های به اصطلاح پاستوریزه به زودی تمام می شود؛ نسیمی ها آن وقت چه می خواهند بکنند؟ کار متاسفانه دست کاردان نیست وگرنه مملکت ما استعداد کم ندارد. رضا عطاران،مهران مدیری،مهران غفوریان،داریوش کاردان، سروش صحت، برادران قاسمخانی،سعید آقاخانی و ... دست پرورده تلویزیون هستند ولی در نسیم جایی ندارند. کمی آن طرف تر برنامه بی تکلف «قند پهلو» نمونه خوبی برای برنامه سازی است؛هم سرگرم می کند ، هم می خنداند و هم به مخاطب معلومات تازه می دهد. تازه حساب طنازان «جمعه ایرانی» در رادیو جدا؛ چندین نسل با آن بزرگ شده اند و دریغ از سر سوزن توهین به شعور شان... هم خوب می خندانند و هم خوب دردها را بیان می کنند.

درباره «خندوانه» که گام نخست را محکم برداشت

همین چند روز پیش بود که رویه نسیم دستمایه یادداشتی انتقادی شد البته همچنان بر این نظر هستیم مگر آن که اتفاقی چون «خندوانه» ادامه داشته باشد.

رامبد جوان اما در نخستین برنامه موفق عمل کرد؛ سر و شکل برنامه او نشان داد که با حساب و کتاب وارد گود شده و می توان به تداوم موفقیت آن خوشبین بود. مهم ترین شاخصه «خندوانه» عدم تقلید از برنامه های دیگر است؛ برای همین حتی وقتی دوربین برای تهیه گزارش به سطح شهر می رود شاهد نوآوری هستیم. آیتم ها کشدار نیستند و مردم جلوی دوربینجوک تعریف نمی کنند!

جوان برای برنامه اش یک استودیو ساده تعبیه کرده و با انجام تست خنده هر بار تعدادی از مخاطبان را به عنوان بخشی از آکسسوار روی صندلی می نشاند. واکنش های آن ها موقع گفت و گو با مهمان ویژه و مشارکت در فرآیند مصاحبه ، باعث می شود شرکت کنندگان آکسسوار بی روح نباشند و همین به پویایی برنامه کمک کنند. برنامه ایده های جذاب دیگر هم دارد که عمده ترین آن دعوت از چهره های خاص برای انجام گفت و گوهای خاص است حال جوان تا چه حد از این پتانسیل بهره می برد در آیند مشخص می شود.

رامبد جوان تجربه سال ها بازیگری و کارگردانی آثار کمدی را دارد ؛ این پشتوانه به همراه استفاده از یک تیم تولید مطلوب، سر و شکلی حرفه ای به «خندوانه» بخشیده. دیگر برنامه های نسیم فاقد این سر و شکل هستند و همین پاشنه آشیل آن ها شده است. شاید تنها چیزی که به مرور علیه «خندوانه» شود، خود جوان باشد! او طبق یک مشخصه ذاتی آدمی اگزجره (دارای رفتار اغراق آمیز ) است که بارها و بارها در بازیگری و اجرای تلویزیونی اش شاهد بوده ایم و حالا سخت ترین کار او کنترل خودش است.

 کفاشیان؛ برگ برنده اول

جوان قصد دارد با دعوت از چهره های شاخص گفت و گوهایی خندوانه وار روی آنتن ببرد. در گام نخست موفق بود و صد البته علی کفاشیان هم او را بخوبی همراهی کرد. متن پیاده شده گفت و گو را بخوانید شاید برای شما هم جذاب باشد. هر چند حتی با تصور میمیک چهره و لحن با مزه رئیس فدراسیون فوتبال هم نمی توان شوخ طبعی های او را در قالب نوشتار منتقل کرد.

در طول روز چقدر می خندید؟

خجالت می کشم اخم داشته باشم. اگر هم عصبانی شوم توی خودم می ریزم ولی در محیط کاری اخم نمی کنم. البته موقع مسابقات دچار استرس می شوم هر کاری کنم خنده ام نمی گیرد.

از بس می خندید دکتر نمی روید.درست است؟

دائم ورزش می کنم این باعث شادابی می شود، خنده هم مزید بر علت است.

رابطه تان با عادل فردوسی پور چطو است؟

12 شب به بعد با او مشکل دارم. تازه این موقع شب موتورش روشن می شود من هم دقیقا وقت خوابم است. یک بار حدود ساعت یک و نیم بود تلفن زنگ خورد، خانمم بیدارم کرد ، ترسیدم گفته کیه این موقع شب؟گفت آقای فردوسی پور پشت خطه. (خنده حضار) من نمی دانم بقیه کار و زندگی ندارند تا این موقع شب بیدار هستند. البته صبح سه شنبه جلسه کمیته ملی المپیک داریم و باید زود بخوابیم که عادل نمی گذارد! یک بار قرار بود مهمان «صبح بخیر ایران» باشم چون دیر خوابیدم اصلا روی آنتن نمی توانستم بخندم. البته خنده باید بیاید به زور که نمی شود.

شده مسئولان بالاتر به شما بگویند کمتر بخندید و جدی تر باشید؟

بله می گویند چرا این قدر مسخره بازی در می آوری! همین چند روز پیش گفتند یک مقدار جدی باش ؛ چرا همه چیز را به مسخره می گیری؟ خیلی از مسئولان می گویند باید اخم داشت تا بقیه ازت حساب ببرند ولی من کارم را با خنده پیش می برم کسی هم دلخور نمی شود. اوایل تیم ملی که می باخت همه از خنده من لج شان می گرفت. من هم خوشحال می شدم که لج شان در آمده!

یعنی از لج دیگران می خندید یا خنده تان واقعی بود؟

واقعا می خندیدم. ضمن این که زورمان به مطبوعات نمی رسد بلکه این طوری لج شان را دربیاورم.

رامبد جوان تجربه سال ها بازیگری و کارگردانی آثار کمدی را دارد ؛ این پشتوانه به همراه استفاده از یک تیم تولید مطلوب، سر و شکلی حرفه ای به «خندوانه» بخشیده. دیگر برنامه های نسیم فاقد این سر و شکل هستند و همین پاشنه آشیل آن ها شده است.

نامرئی بودید کجا می رفتید؟

جایی که خبرنگاران من را نبینند. یا هم می رفتم پیش آن ها و هر چیزی می نوشتند خط می زدم. خبرنگارها منتظرند اتفاقی بیفتد ؛ ما دیگر گرفتاریم.

شده از کسی عذرخواهی کنید؟

اگر اشتباه کردم باشم بله. یا مثلا پسرم می گوید پول بده می گویم :عذر می خواهم ندارم. (باز هم خنده حاضران) بله عذر خواهی می کنم ولی می گویند بعد از باخت تیم ملی عذرخواهی  کن؛ آخه مگه من باخته ام ؛ این جور عذرها نمایشی است و من دوست ندارم.

خواب تان چطور است؟

خیلی خوب ... رلکس...

غذا چطور؟

معمولا کم غذا می خورم ؛ سال هاست مراعات می کنم؛ بالاخره ما که آخر مرض می گیرم این طوری یک کم دیرتر مبتلا می شویم.

ماجرای شک همسر کی روش

در میانه گفت و گو رامبد جوان از جدی بودن کی روش پرسید: « بله کسی جرات ندارد پیش او بخندد اما من را که می بیند یک لبخند ملیح می زند؛ بالاخره در برابر خنده همیشگی ما یک لبخند چیزی نیست.»

کفاشیان بعد از این مقدمه سراغ یک خاطره با مزه رفت:« یک روز کی روش از دست من دلخور بود. شب پیش خودم گفتم چطور از دلش در بیاورم. پیامک زدم : I MISS YOU نگو همان شب خانمش برگشته بود ایران؛ پیامک را که دید شک کرد و بلافاصله همان 12 شب  به من زنگ زد. از آن موقع هر وقت می خواهم کی روش را تهدید کنم می گویم I MISS YOU.

حالا که بحث کی روش شد اشاره به یک نکته دیگر مصاحبه هم جالب است؛ کفاشیان درباره ماجرای کوتاه شدن لباس های تیم ملی فوتبال قضیه آب داغ را با شوخی مطرح کرد و گفت: لباس ها با آب داغ شسته و کوتاه شدند من هم گفتم خب با آب ولرم بشورید. او سپس به مساله مهمی اشاره کرد که نباید این فرهنگ یک بار مصرفی نهادینه شود:«الان بچه های تیم ملی یک بار لباس را می پوشند و برای بازی بعد لباس جدید می خواهند در حالی که با شستن لباس می شود بارها از آن استفاده کرد. وگرنه تیم ملی مشکل لباس ندارد.»

فرصت سوزی نسیم

شبكه نسیم ‌حسابی ویژه روی خلاقیت و محبوبیت رامبد جوان باز كرده بود. «خندوانه» اما در بدترین زمان ممكن به آنتن رسید؛درست همزمان با نخستین ویژه برنامه جام جهانی شبكه سه با اجرا و تهیه كنندگی فردوسی پور و حضور یك مهمان ویژه یعنی دونگا. مطمئنا مخاطبان نه چندان زیاد شبكه نسیم دوست ندارند هیجان پیش از مسابقه جام جهانی را از دست بدهند و ترجیح شان «بیست چهارده » عادل است. تازه سوت بازی ها از پنج شنبه به صدا در می آید و غالب مخاطبان تلویزیون به سمت شبكه سه سرازیر می شوند. كمی بعد هم نوبت سریال ها و برنامه های مناسبتی شبكه ها در ماه رمضان است و این یعنی شبكه نسیم، «خندوانه» و رامبد جوان بی موقع نفس كِش طلب كرده اند. کاش در فرصت دیگری این .برنامه روی آنتن می رفت.